Help, mijn kind wil niet naar school!

In mijn praktijk krijg ik steeds vaker kinderen die niet naar school willen. Boze kinderen die van zich afbijten, gefrustreerde kinderen die zich niet begrepen voelen en bange kinderen die onzeker en faalangstig zijn. School zou een plek moeten zijn waar je je prettig voelt, waar je kunt groeien en je kwaliteiten kunt ontdekken. De realiteit is anders.
Het onderwijs staat onder druk. Leerkrachten moeten voldoen aan steeds strenger wordende normen. De eisen van de inspectie zijn in de loop der jaren aangescherpt en de resultaten van de Cito zijn steeds belangrijker geworden in de beoordeling van de school.

Er kwamen groepsplannen, trendanalyses, uitgebreide administratie in de klassenmap, zorgmappen en op de computer in het leerlingvolgsysteem. De klassen werden groter er er kwamen meer kinderen met speciale behoeften (ADHD, moeilijk leren, autisme). Zo kan het gebeuren dat in een klas van 22 kinderen 9 kinderen zitten met zware problemen (scheiding, geweld binnen het gezin, dyslexie, autisme). Dit gaat ten koste van de sfeer in de groep en zorgt ervoor dat het leren niet meer automatisch centraal staat.

In deze blog laat ik twee leerkrachten aan het woord. Zij praten openhartig over hun ervaringen binnen het onderwijs en vertellen hoe zij een positieve bijdrage willen leveren aan het welzijn van de kinderen die zij begeleiden. Renske van Kalleveen is leerkracht op een kleine basisschool in Noord-Holland. Zij heeft meer dan dertig jaar onderwijservaring en in die tijd heeft zij veel veranderingen meegemaakt.

“Leerkrachten raken overbelast door de toegenomen administratie, het maken van groepsplannen en aanpassingen voor leerlingen met speciale behoeften. Het gevolg is dat de individuele leerling nauwelijks aandacht kan krijgen, omdat dan alle instructies niet kunnen plaatsvinden. De kinderen voelen zich niet gehoord en gezien en reageren door gedrag waardoor ze wel aandacht krijgen (afwezig, dwars, ongemotiveerd) of ze “verdwijnen in de achtergrond” en vragen zo weinig aandacht dat het hun ontwikkeling schaadt.” Deze ontwikkeling is Renske een doorn in het oog. “Het maakt mij wanhopig. Als je elke dag naar huis gaat met het gevoel dat je niet alle kinderen de aandacht hebt kunnen schenken die ze nodig hadden, vreet dat aan je.”

Het onderwijssysteem aanpassen zou wenselijk zijn, maar dat kost tijd en energie die veel leerkrachten niet meer kunnen opbrengen. Renske: “Mijn droom voor het onderwijs is dat aan alle scholen een kindercoach verbonden is, die samen met de leerkrachten kinderen begeleidt naar een stabiele en gelukkige toekomst en de ouders kan helpen in het leren en begrijpen wat een kind nodig heeft.” Daarom is zij zich verder aan het bekwamen als kindercoach, zodat zij haar steentje kan bijdragen aan de verwezenlijking van deze droom.

Monique Lohuis, leerkracht en kindercoach op een basisschool in Overijssel, ondersteunt dit initiatief van harte. Zij heeft van haar schoolleiding toestemming gekregen om kinderen te begeleiden die moeite hebben met het schoolsysteem. “Kinderen die bij mij komen, zijn vaak heel erg boos omdat het op school niet gaat zoals ze graag willen. Ze zijn gefrustreerd, ze weten niet hoe het kan dat ze iedere keer weer boos worden. Ze zijn teleurgesteld en ze zijn vooral ook verdrietig omdat het iedere keer niet lukt. Met die kinderen ga ik kijken: hoe komt het nou dat het gaat zoals het gaat?”

In de Methode Matheij heeft Monique een praktische en effectieve manier gevonden om deze kinderen te ondersteunen. “Het mooie is dat je in korte tijd naar de kern kunt gaan van wat belangrijk is voor een kind. Vaak blijkt het om kleine dingen te gaan, die je kunt opruimen en die je kunt vervangen door iets moois, waardoor het wat makkelijker gaat op school. Met de Methode Matheij kan ik kinderen echt helpen en ervoor zorgen dat het inzichtelijk wordt, zowel voor het kind als voor de ouders. Eigenlijk vind ik dat er op iedere school een leerkracht of intern begeleider zou moeten zijn die deze methode uitdraagt. Dat zou veel problemen oplossen.”

Ik wil Monique en Renske hartelijk bedanken voor hun openheid en de bereidheid zich kwetsbaar op te stellen, voor het welzijn van de kinderen die zij begeleiden. Ik hoop van harte dat meer mensen hun voorbeeld zullen volgen. Zo kunnen we er samen voor zorgen dat onze kinderen in vrijheid mogen opgroeien en zich kunnen ontwikkelen tot de prachtige wezens die zij zijn!

Deze blog is eerder gepubliceerd op www.gezinspiratie.nl