Als je kind geen aansluiting vindt op school

Julian is vier jaar en zit in groep 1. School vindt hij maar niks. In de klas trekt hij zich terug in zijn eigen wereldje, gaat achterstevoren zitten in de kring en doet niet altijd mee met groepsactiviteiten.
De juf heeft van alles geprobeerd om hem te bereiken, maar zij kan het deurtje niet vinden.

Thuis is Julian heel anders. Daar is hij verre van introvert of verlegen. Wanneer hij zich veilig voelt, kan hij bravoure hebben en de grenzen opzoeken. Daarom twijfelen zijn ouders. Is hier professionele hulp nodig, of gaat het vanzelf over als hij eenmaal gewend is op school?

Bij kinderen in de leeftijd van Julian zijn de problemen die zich openbaren vaak niet zo groot. Toch kan het fijn zijn om het kind een steuntje in de rug te geven. Wacht je ermee tot hij veertien of vijftien is, dan heeft hij (of zij) al veel ervaringen opgedaan en kunnen er patronen zijn gevormd die moeilijk te doorbreken zijn.

Samen met zijn ouders komt Julian in De Kinderpraktijk. Omdat hij lekker met de autootjes wil spelen, ga ik met zijn ouders aan het werk. De moeder van Julian fungeert als tussenpersoon; gedurende de sessie geeft zij alle antwoorden en oplossingen door die haar zoon gaan helpen een positieve draai te geven aan zijn leven.

Algauw blijkt dat Julian bijzonder helder is in zijn communicatie. Een heel veel verschil met de manier waarop hij zich normaal manifesteert in de buitenwereld. Dan vindt hij het lastig om duidelijk te maken wat hij bedoelt. Meestal begrijpen ze niet wat hij wil zeggen en daardoor voelt hij zich niet gehoord.

Soms lijkt het wel alsof Julian een andere taal spreekt. En goed beschouwd ís dat ook zo. Als gevoelig kind zit hij letterlijk op een andere golflengte. Ik vergelijk het wel eens met het gevoel alsof je op een vreemde planeet bent gedropt. Je kent de normen en waarden niet en iedereen spreekt een taal die jij niet verstaat. Hoe zou jij je dan voelen?

Julian vergelijkt het met een wedstrijd waar je aan mee moet doen, terwijl niemand je de spelregels heeft uitgelegd. Je hebt geen idee wat er van je verwacht wordt. Maar als je je niet aan de regels houdt, wordt je er wel op afgerekend. Omdat hij dit niet prettig vindt, kiest hij ervoor zich afzijdig te houden.

Omdat de anderen hem niet zien en waarderen zoals hij is, gaat hij twijfelen aan zichzelf. Hij gaat vraagtekens zetten bij wie hij is en daardoor raakt hij in verwarring. Door dit alles is Julian de weg naar zijn eigen krachtbron kwijtgeraakt. Dat is de plek waar je helemaal jezelf kunt zijn en waar je kunt gaan bijtanken bij jezelf. Zonder krachtbron sta je niet stevig en raak je gemakkelijk uit balans.

Wanneer we hierop inzoomen, ontdekken we een dwarsligger die de boel in de war schopt. Het is een deel van Julian dat hem wil beschermen tegen de boze buitenwereld. Om te voorkomen dat hij geraakt wordt, zorgt dit deel van zijn persoonlijkheid ervoor dat hij zich terugtrekt uit het groepsproces.

Dit deel van Julian is onzeker en verdrietig omdat hij heel hard zijn best doet, terwijl de anderen – in zijn beleving – niet erg hun best doen om contact met hem te maken. In werkelijkheid proberen ze het wel, maar kunnen ze hem niet begrijpen omdat zij een andere taal spreken.

Maar deze dwarsligger is de kwaadste niet. Hij wil graag meehelpen om de vertaalslag te maken naar de buitenwereld. In plaats van Julian terug te trekken, gaat dit deel hem nu juist stimuleren om de wereld open tegemoet te treden. Bij een nieuwe taak hoort ook een nieuwe naam. Julian noemt dit deel: mijn EIGEN stukje.

Gewapend met een (denkbeeldige) vertaalcomputer en het besef dat hij goed is zoals hij is, trekt Julian de wereld in. Over zes weken zie ik hem weer. Ik ben zó benieuwd wat dit hem gaat brengen!